14 Ιουν 2009

Νέος τόπος

Περάσαν οι πρώτες ημέρες εδώ στα ξένα. Κι αναρωτιόμουν πόσο ξένα είναι εδώ και πόσο ξένα ήταν πίσω στην Ελλάδα. Δεν έχω ακόμη ηρεμήσει, γιατί υπάρχουν πολλά να γίνουν, αλλά ζω πράγματα που πραγματικά έπρεπε να τα δω για να τα πιστέψω. Και ξέρω ότι απλώς επιλέγουμε να μην τα κάνουμε και εμείς:

Άνθρωποι που δε βρίζουν σε κάθε ευκαιρία. Πράσινο παντού. Στην εστία που μένω, το σπίτι είναι σαφώς καλύτερο από την γκαρσονιέρα που έμενα για 8 χρόνια. Στους δρόμους μπορούν και κινούνται τα ποδήλατα και οι πεζοί. Οι κάτοικοι της πόλης έχουν έκπτωση 30% από το νομαρχία στην τιμή του ποδηλάτου. Η συγκοινωνία είναι καλή και συνεπής. Υπάρχουν πλατείες αντί για φανάρια, για να μη μειώνεται η ροή των οχημάτων.

Στο πανεπιστήμιο, στο μεταπτυχιακό, τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά για να μπορέσουν να έρθουν και ξένοι φοιτητές. Οι καθηγητές είναι από κάθε μεριά του κόσμου. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει ανοικτή πρόσβαση σε διαδίκτυο. Το ίδιο στην εστία και, φυσικά, στο Πανεπιστήμιο.

Όχι, δεν είναι τέλεια. Αλλά είναι καλά. Είναι ανθρώπινα. Δε χρειάζεται να καταβάλεις προσπάθεια για τα αυτονόητα. Δε χρειάζεται να προστατεύεσαι από την αυθαιρεσία του καθενός. Μπορείς να κάνεις σταθερά τα βήματά σου, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται ακόμη που είναι αρχή.

Κι εδώ υπάρχουν άνθρωποι που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Κι εδώ υπάρχουν κλέφτες. Κι εδώ υπάρχει αυταρέσκεια, εγωισμός, ενίοτε ίσως και ελιτισμός. Κι εδώ υπάρχουν στερεότυπα. Αλλά υπάρχει και άφθονη καλοσύνη, ομορφιά, ηρεμία, ευγένεια, συνεργατικότητα πάνω από φυλή και έθνος.

Ήρθα εδώ, γιατί αρνήθηκα να μείνω με τους ανθρώπους που αγαπώ σε έναν μηχανισμό που δεν αγάπησε κανέναν μας. Και ακόμη ακροβατώ ανάμεσα σε δύο κόσμους, γιατί είναι πολύ νωρίς να αφήσω πίσω μου τα όμορφα και τα άσχημα του τόπου μου. Κάθε βράδυ κοιμάμαι ελάχιστα και πολύ ανήσυχα: μου λείπουν οι άνθρωποί μου. Νιώθω κάθε μέρα ότι αύριο είναι να επιστρέψω, αλλά δεν είναι έτσι.

Υπομονή, λοιπόν, για να δω τι θα γίνει όταν και ο κόσμος που ζω εδώ γίνει κομμάτι μου... Αν θα γίνει κομμάτι μου. Και να δω τότε, πώς θα γυρίσω πίσω να αλλάξω ότι μου παραδόθηκε. Γιατί θα το αλλάξω.