26 Μαρ 2016

Βάστα

Αγάντα, ψυχή μου, γιατί οι καιροί είναι σκοτεινοί και δεν είσαι μαθημένη στα σκοτάδια. Είσαι από αυτούς που μεγάλωσαν σε ευήλια και ευάερα μέρη και τα θυμάσαι. Είσαι καλομαθημένη και δεν ξέρεις αν θα αντέξεις.

Βάστα καλά, γιατί εσύ έχεις σπίτι να ζεσταίνεις το κορμί που πότε σε δένει και πότε σε ελευθερώνει. Δεν είσαι από τους άμοιρους που το σπιτικό τους έγινε παρανάλωμα και το κορμί τους ξοδεύτηκε για την επιβίωση. Δεν έχεις δοκιμαστεί στο σίδερο και τη φωτιά, στην απώλεια και την απελπισία, στην εχθρικότητα και τη μοναξιά.

Αγάντα ψυχή μου, γιατί μπορείς να βλέπεις λουλούδια στο μπαλκόνι σου και να μυρίζεις τη μυρωδιά του έρωτα στην αγαπημένη σου και στα άνθη από τις νερατζιές. Να χαϊδεύεις με τα χέρια σου πρόσωπα αγαπημένα, και να φιλούν τα χείλη σου πρόσωπα δικών σου. Είσαι αδύναμη και φοβισμένη, γιατί δεν ξέρεις πώς θα νιώθεις όταν για μαξιλάρι σου θα έχεις λάσπες και η θάλασσα θα είναι η κούνια που λικνίζει τα παιδιά σου.

Βάστα, κακόμοιρη καρδιά, που φοβάσαι όλα αυτά που θα μπορούσαν να σου συμβούν. Γιατί, άμαθη καθώς είσαι και τρέμεις, δε λογίζεσαι ότι αυτά που εσύ σήμερα τα άκουσες, σήμερα τα φοβήθηκες και αύριο ίσως, ίσως λέω, τα συναντήσεις, τα ζήσαν ίδια και χειρότερα και οι πρόγονοι σου και οι αδελφοί σου σε όλη τη γη, όλα αυτά τα χρόνια που εσύ καθόσουν και λικνιζόσουν στην καρέκλα σου.

Αγάντα, ψυχή μου, να σταθείς στα πόδια σου. Δε φτιάχτηκες για να χωράς τα κακά όλου του κόσμου, δεν το μπορείς να συλλογιέσαι πως οι άνθρωποι φέρονται έτσι σε ανθρώπους. Αγάπη μάνας σε μεγάλωσε και πατρική αγάπη, και όχι μαχαίρι και εκβιασμός και μονόδρομος και αίμα. Και σου φέρνουνε τον τρόμο όλου του κόσμου στο σπίτι σου, μέσα από μαρτυρίες και άρρωστες εικόνες, λες και δεν έφτανε ο πόνος και η πίκρα που ζεις στη γειτονιά σου. Λες και δεν υπάρχει εκεί έργο να κάνεις και πρέπει να κουβαλήσεις όλη την ανθρωπότητα στους άμαθους ώμους σου.

Και λογισμέ μου εσύ, σύμβουλε καλέ, μην ξεγελιέσαι από εικόνες και ακούσματα και συζητήσεις. Χρόνια πολλά το ξέρεις ότι η ανθρωπότητα αιματοκυλιέται, κι ας μη μύριζε τότε αίμα η δική σου γειτονιά. Οι πρόσφυγες δεν είναι πρόσφυγες μίας πατρίδας: είναι πρόσφυγες κάθε πατρίδας. Τα παιδιά τους και οι πόνοι τους είναι οι δικοί σου πόνοι, ανθρωπινά πριν την πολιτική, στοργικά πριν την κριτική, με σοφία πριν τη δράση.

Και μην ξεχνάς, λογισμέ, τι υπήρξες και τι έκανες. Μη γελιέσαι πως είσαι καλύτερος ή από αρχοντική γενιά, γιατί η γενιά ήταν ένα ζάρι που έπεσε, και η καλοσύνη δεν είναι ταμπέλα που τη φοράς: είναι αγώνας καθημερινός και συνεχής. Και μην το ξεχνάς ότι η άνοιξη μύριζε όμορφα ακόμη και για εσένα, όλες εκείνες τις ημέρες που αδίκησες και ασέλγησες και πρόδοσες και κακοχαρακτήρισες εις βάρος αδελφών σου. Δεν έκλεισε ο Θεός τα σύνορα της φύσης για να σε αφήσει απέξω εκείνες τις ημέρες, κι ας ήσουν ακατάλληλος να μπεις.

Αγάντα, ψυχή μου. Γιατί σου δόθηκε εσύ να ζεις ακόμη σε ειρήνη, κι ας είναι όλα συννεφιασμένα και ζοφερά. Ακόμη έχει φως στην πόρτα σου - και ίσως πάντα να έχει φως. Βάστα γερά, γιατί αν εσύ πέσεις, πώς θα κρατήσεις όλους αυτούς που γύρω σου γερνούν, που αποκάμουν και γονατίζουνε πριν της ώρας τους. Μη ζητάς ηρωικούς σταυρούς και ένδοξες μάχες: μπορεί να μην τις αντέχεις. Απλά, σιωπηλά, και με την αγάπη εκείνη την άδολη, την ειλικρινή, που δεν τις ξέρει τις συζητήσεις και δεν καταλαβαίνει τους νόμους και τις συμφωνίες, στάσου ραβδί σε όσους περπατούν το δικό τους Γολγοθά.


Βάστα,Ψυχή! Σε φέρανε εδώ οι αέρηδες των αιώνων, στο λημέρι που είναι ολότελα δικό σου: στο Σήμερα. Βάστα! Γιατί είναι ο χρόνος μας πάντα λειψός. Και πώς θα το αντέξεις να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη σου ή στο Θεό σου φεύγοντας, όταν σε ρωτήσει η ίδια σου η ύπαρξη "Πώς έζησες;".
Τι θα της πεις; Θα πεις "Με αγάπη"; Θα σταθείς με περηφάνια; Το μπορείς; Μπορείς να πάρεις το βλέμμα από τη Γη σου, που σφαδάζει και πνίγεται από το αίμα αθώων, χιλιάδες χρόνια τώρα, και να πεις "τη γλίτωσα και μου είναι αρκετό";

Αγάντα, ψυχή μου. Δε σε ψέγω που είσαι αδύναμη. Δε σε κατηγορώ που δεν αντέχεις. Δε σε φθονώ που ζεις σε τέτοιους χρόνους. Μα αν το θέλεις να μην κρύβεσαι για πάντα στο ημίφως, άναψε φως. Με τα δικά σου χέρια πρώτα. Με την πράξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ αποφύγετε περιεχόμενο υβριστικό ή ανούσια προκλητικό. Είναι θέμα αμοιβαίας προσπάθειας να διατηρηθεί αυτός ο ιστοτόπος ως ένας ιστοτόπος με σεβασμό στη γνώμη, με καλή πρόθεση και συνεργατικότητα.