14 Μαΐ 2016

Δεν έχει σημασία

Σημασία δεν έχει να τραγουδάς σε κοινό. Σημασία έχει να τραγουδάς. Να τραγουδάς στο σκοτάδι, στο κελί, στη μοναξιά, στην απόγνωση, στην αδικία, στην πίκρα, στην προδοσία, στο ξημέρωμα και το δειλινό. Να τραγουδάς για να μη γεράσουν τα τραγούδια, για να μη γεράσουν οι ψυχές, για να μην ξεχάσουν οι άνθρωποι και να μη νικήσουν οι μηχανές. Σημασία έχει να τραγουδάς για να γεννήσει μουσική η καρδιά σου, για να γεννήσει η μουσική όνειρα και τα όνειρα ελπίδα. Να γεννήσει η ελπίδα αύριο και το αύριο προσπάθεια και η προσπάθεια χαρά και έρωτα.

Σημασία δεν έχει να ξέρεις να χορεύεις καλά. Σημασία έχει να μη σταματάς να χορεύεις. Να πιάνεις χέρια διπλανά και να στηρίζεις το διπλανό να αναδείξει το χορό, κι ας μη θυμούνται εσένα. Να χάνεις τα βήματα και να τα ξαναβρίσκεις παρακολουθώντας τους διπλανούς. Να δουλεύουν τα σώματα σε αρμονία και ρυθμό, να γίνεται το κέφι έκσταση, γιατί η έκσταση μπορεί να μας κάνει για λίγο αληθινά να δούμε τον εαυτό μας έξω από το γυαλί του εγωισμού. Σημασία έχει να χορεύεις όταν οι άλλοι σταματούν, όταν τα πόδια σου σε πονάνε και οι μουσικοί νιώθουν ότι σε λίγο δε θα έχουν για ποιον να παίζουν τη μουσική τους, όταν η μουσική είναι σαν να έχει χάσει κάτι από τη μαγεία της και είναι ο χορός σου το τελευταίο αποδεικτικό της αξίας της.

Σημασία δεν έχει να μιλάς για να νικήσεις. Σημασία έχει να μιλάς όταν το ξέρεις ότι υπάρχουν ψύγματα αλήθειας στα λόγια σου. Να μιλάς όταν αυτά που θα πεις μπορούν να ανοίξουν κλειστά αυτιά. Να μιλάς όταν κανείς άλλος δε μιλά και θα έπρεπε. Να μιλάς και με τη σιωπή σου και με την πράξη σου. Με την παρρησία σου και με το πάθος σου. Με τον πόνο και τη χαρά σου. Να μιλάς σιωπηλά για να ακουστείς πάνω από το θόρυβο.

Σημασία δεν έχει να ζωγραφίζεις καλά. Σημασία έχει να ζωγραφίζεις. Να ζωγραφίζεις τα τοπία που είδες και δεν ξέχασες, αυτά που δεν είδες και θα το ήθελες και αυτά που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Να ζωγραφίζεις ανθρώπους που πέρασαν και έφυγαν, που δεν έχουν έλθει ακόμη και τους χρειάζεσαι και άλλους που μπήκαν σε πρώτο πλάνο και στον καμβά θα περάσουν στο φόντο. Να ζωγραφίζεις αυτά που δε χωράνε μέσα σου. Να ζωγραφίζεις αυτά που θα ήθελες να δουν και άλλοι, όπως τα μάτια σου τα είδαν και η μνήμη σου τα ομόρφυνε. Να ζωγραφίζεις για να έχουν τα χρώματα ουσία και ψυχή και για να χάσουν οι υπογραφές πάνω στα έργα την αξία τους.

Σημασία δεν έχει να γράφεις όμορφα. Σημασία έχει να γράφεις αυτά που αξίζουν τα μείνουν. Αυτά που κρύφτηκαν και ξεθώριασαν. Αυτά που τα λόγια δεν αρκούν να τα κρατήσουν και στη μνήμη δε χωράνε εύκολα. Να γράφεις, όταν το φως θα είναι λιγοστό και θα ξεχνάς κι εσύ ο ίδιος γιατί έγραφες. Να γράφεις για να μοιραστείς, να υμνήσεις, να διορθώσεις, να ενδυναμώσεις τα όμορφα και να αποδυναμώσεις τα άσκημα. Να γράφεις για να φυτευτεί ένας σπόρος στις καρδιές, να γεννηθεί ένα αστέρι, για να πορευτεί ένας άνθρωπος, για να αλλάξει ένα έθνος, για να ξαναγεννηθεί ένας κόσμος.

Και όταν τα κάνεις αυτά, το τι πιστεύουν οι άλλοι δεν έχει σημασία.