- Πού 'ν' το δοξάρι, βιολιτζή, πού 'ν' το δοξάρι;
- Τ' άφησα εκεί στα ερείπια, κει στο προσκυνητάρι
της κακομοίρας της γιαγιάς.
- Πού 'ν' τώρα η βάβω, βιολιτζή, πού 'ν' η γιαγιά σου;
- Στο τάφο τον απλούμιστο, στο ρέμα παραδίπλα.
Ένας σταυρός πανάρχαιος, θλιμμένο προσκεφάλι...
- Πού 'ν' ο σταυρός σου, βιολιτζή, πού 'ν' ο σταυρός σου;
- Τον ξέχασα, ο μισερός, τι να σου κάμω ο έρμος;
Πού πίστη, πού κι η θύμηση, πού προσευχή και θάμα...
- Πού 'ν' βιολιτζή η θύμηση, πού 'ν' την η θύμησή σου;
Γκρίζες σκιές το παρελθόν, και λησμονιά το χθες μου.
Σαν το σεντούκι σφαλιστό, και τριπλο-κλειδωμένο.
- Πανάθεμά σε, βιολιτζή, πού είναι η μουσική σου;
Πού πήγε η φλόγα η άσβηστη; Πού ο χορός ο κύκλος;
Πού είναι το τραγούδι, η χαρά, πού ο καημός και ο πόνος;
Πού θάρρος, πού το αντάμωμα, το γλέντι και το κλάμα;
Πού τα θεριά που γένναγες, πού οι γλυκείς οι πόνοι;
Σεντούκι λες το παρελθόν, που τρέμει και κοχλάζει;
Να σπάσεις πια την κλειδωνιά, την τριπλο-αμπαρωμένη!
Να βγούνε ανέμοι δυνατοί, να βγουν φωνές και βρόντοι,
να βγουν ψυχές μαχόμενες και της χαράς αντάρα,
να βγούνε ονείρατα άγρια, μα κι αγιασμένοι πόθοι,
να ζωντανέψουν οι μορφές, να ξαναζήσει ο μύθος!
Κι εκεί στο παραμιλητό και στην αναμπουμπούλα,
στης θύμησης τον ποταμό, στις ξεχασμένες όχθες,
τρανός θα δεις κι ολάστραφτος να στέκει ο Σταυρός σου.
Στην όψη του και στην αφή, στη μυρωδιά του ξύλου,
Θεού θα σού 'ρθει σάλεμα,
χάρις και αγάπη αντάμα
και θα πλαντάξει μέσα σου όλης της Γης το κλάμα.
Κλαις, βιολιτζή τη βάβω σου; Κλαις τη γλυκιά την όψη;
Κλαις της σιωπής τη δύναμη, του μόχθου την εικόνα,
της μαυροφόρας το στανιό σε μια ζωή ενάντια;
Άνοιξ' τα μάτια βιολιτζή, να δεις τη μαύρη βάβω,
να τηνε δεις αρχόντισσα μέσα στις μαύρες μέρες,
να τηνε μάθεις δυνατή μέσα σ' εννιά φουρτούνες,
κυρά λεβεντογέννητη με το σπαθί στο χέρι
να κόβει αγκάθια από μεριές και να τα κάνει σπόρους,
κόντρα σε πόλεμους φρικτούς και των καιρών τ' ασκέρια...
Και να 'σου, βιολιτζή τυφλέ, ολόρθη σου η βάβω,
με γλύκα ακόμη προσκυνά σε νέο προσκυνητάρι,
και με του Κύρη την ευκή, σου 'χει καινό δοξάρι.
- Πού 'ναι το δοξάρι, βιολιτζή;
- Να το, καλέ μου Κύρη!
- Πού 'ναι ο χορός, το αντάμωμα;
- Εδώ στο πανηγύρι!
- Πού 'ν' βιολιτζή η θλίψη σου, πού η λησμονιά κι η θλίψη;
- Ξεπλύθηκαν, Κύρη καλέ, σ' άγιων μορφών τη νήψη.
