Ένα σχόλιο αυτοαναφοράς

Με αφορμή μία πολύ ουσιαστική συζήτηση εντός και εκτός του ιστολογίου, ήθελα να αποσαφηνίσω τα εξής, τόσο σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση (για τα "αυτονόητα"):

• Τα ηλεκτρονικά γραπτά μου σε αυτό το ιστολόγιο δεν έχουν ως βασικό υπόβαθρο την ειδησεογραφία. Προσπαθώ να διαμηνύσω πράγματα που θεωρώ ανεξάρτητα χρόνου, ή διαχρονικά.
• Αυτά που περιγράφω είναι σαφέστατα προσωπικές απόψεις, τις οποίες προσπαθώ να στηρίξω με αναφορές, όπου έχει νόημα. Η πρακτική των αναφορών είναι υπόλειμμα από τη δουλειά μου.
• Όταν μιλώ για "αρίστους" φυσικά δεν αναφέρομαι σε αρείους ή αντίστοιχες σκοταδιστικές έννοιες: μιλάω για τους καλύτερους, αν κρίνουμε με κριτήρια τον αλτρουισμό, την αγάπη για το συνάνθρωπο, την συμπόνοια και άλλα τέτοια ιδανικά (μου).
• Όταν μιλώ για εξορία δεν αναφέρομαι σε πολιτικό μηχανισμό ή άσκηση εξουσίας: μιλώ για τη δυνατότητα του καθενός μας να εξορίσει από τη ζωή του ό,τι δεν τον εκφράζει. Το ίδιο και σε επίπεδο ομάδας ανθρώπων.
• Δε θεωρώ ότι ανήκω σε καμία από τις αξιέπαινες ομάδες ανθρώπων στις οποίες αναφέρομαι. Μπορώ όμως με χαρά να αναγνωρίσω ότι υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι παντού γύρω μας.
• Αν ο λόγος μου φαντάζει υπερβολικός δε γίνεται για επίδειξη, αλλά είναι μία (πλέον αρκετά καλά εντυπωμένη λόγω δουλειάς) προσπάθεια να είμαι ακριβής σε αυτά που λέω. Καταλαβαίνω ότι για όλα μπορεί να υπάρξουν εναλλακτικές ερμηνείες. Επαφίεμαι στο σύνολο των κειμένων μου, ώστε κάποιος να μπορεί να συμπεράνει το νόημα αμφισβητούμενων σημείων.
• Δεν προσπαθώ να επιβάλλω την άποψη μου και χαίρομαι να τη συζητώ. Από την άλλη, την έχω διαμορφώσει μέσα από το σύνολο της ζωής μου, μέσα από σκέψεις και συζητήσεις. Για αυτό και είμαι χαρούμενος που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω και να στηρίξω, καλοπροαίρετα, αυτήν την άποψη.

Ευχαριστώ για τα σχόλια, τόσο τα σύμφωνα όσο και τα αντίθετα, που οδηγούν στο να γίνω ένα βήμα πιο ανοιχτόμυαλος κάθε φορά.

Καλή συνέχεια.