Ανθίζοντας

Κάθε χρόνο οι αισθήσεις μας γίνονται προνομιούχοι μάρτυρες της αέναης αλλαγής: εποχές. Στα πλαίσια της φυσικής τάσης για ποικιλία, που τόσο στενόμυαλα και μικρόψυχα τείνουμε να ξεχνάμε, η εναλλαγή αυτή των μορφών και λειτουργιών της φύσης, από την αναγέννηση στο μαρασμό, παραλληλίζεται όμορφα με τις ζωές μας.

Και τώρα είναι άνοιξη. Άνοιξη είναι η ευκαιρία της άνθισης, της προετοιμασίας για τη γέννηση καρπών. Ψάχνοντας αυτήν ακριβώς την άνοιξη, πριν από ένα χρόνο χρειάστηκε να φύγω από το δικό μου προσωπικό χειμώνα στα πάτρια εδάφη.

Σε έναν ξένο κόσμο γνώρισα ένα κομμάτι μου που άνθισε και ευδοκίμησε, απλώς γιατί του το επέτρεψαν οι συνθήκες. Είχα την τύχη να μιλήσω με ανθρώπους που κάνουν με αγάπη και ευσυνειδησία τη δουλειά τους. Και πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι συμπατριώτες μου. Είχα την τύχη να επιβλέπομαι από ανθρώπους χωρίς υπεροψία, που αναγνωρίζουν και ανταμοίβουν την προσπάθεια. Είδα την ιεραρχία να εξυπηρετεί το σκοπό της οργάνωσης και όχι της επιβολής. Είδα ανθρώπους επικεφαλής με όραμα και σύστημα, με ίδια συμμετοχή στην προσπάθεια για ένα στόχο.

Και σε τέτοιες συνθήκες αξίζει κάθε άνθρωπος να ανθίσει.

Με όλα αυτά τα καλά, συνειδητοποίησα ότι ένα άλλο κομμάτι μου έσβηνε αργά. Ήταν ένα κομμάτι που ήταν διαρκώς εν ζωή όταν ήμουν κοντά στους ανθρώπους που αγαπούσα. Είναι η διάθεση της συναναστροφής, η ζεστασιά της οικειότητας, η δυνατότητα της ξεγνοιασιάς δίπλα σε ανθρώπους που σε νοιάζονται και σε ενδυναμώνουν με την παρουσία τους. Και η ανάμνηση αυτών ακριβώς των πραγμάτων ήταν το δεκανίκι μου τις ώρες της μοναξιάς σε έναν τόπο που οι άνθρωποι, με όλα τα καλά και τα κακά τους, δεν είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Και έτσι, στο μικρόκοσμο που έφτιαξα και έζησα εδώ, όσο οι ικανότητες άνθιζαν, τόσο η καρδιά μου έκλαιγε για τη ζεστασιά των αγαπημένων.

Και σε τέτοιες συνθήκες δεν ανθίζει άνθρωπος σωστά.

Κάθε διάθεση για να δώσεις καρπούς, να ζήσεις και να προσφέρεις, να πολεμήσεις και να προστατέψεις, να ονειρευτείς και να πραγματοποιήσεις έχει δύο βασικές προϋποθέσεις:
- να έχεις λόγο να πράξεις.
- να έχεις τρόπο να πράξεις.

Νιώθω ότι είναι η ώρα να χτίσουμε με τα χέρια μας, εμείς οι ίδιοι, τώρα, χωρίς δικαιολογίες και υπεκφυγές, χωρίς υποχώρηση στα ψέματα που μας ταλανίζουν, χωρίς μεσσίες και μεσάζοντες, χωρίς να περιμένουμε άλλη ανταπόδοση και χωρίς να χάσουμε χρόνο, έναν κόσμο που θα ανθίζει κάθε άνθρωπος σωστά.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Είναι η ώρα να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Είναι η ώρα να δείξουμε στα παιδιά μας την ελπίδα και να τους επιτρέψουμε να τη ζήσουν. Είναι η ώρα να σεβαστούμε τον εαυτό μας. Είναι η ώρα να ανταμοίψουμε τους προηγούμενους για τους αγώνες τους και να απολαύσουμε με σεβασμό αυτά που κέρδισαν για εμάς. Είναι η ώρα να νιώσουμε ότι η ζωή μας έχει αξία.

Οι τρόποι είναι πολλοί. Μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς. Να δεχόμαστε τα λάθη μας και να ζητάμε βοήθεια για να τα διορθώσουμε. Να βοηθάμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Να μην προσπαθούμε να επιβάλουμε  τις δικές μας επιλογές ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Να μην βάζουμε τη φήμη πάνω από τη συζήτηση και την επιχειρηματολογία. Να λέμε πρώτα το καλό για το διπλανό μας. Να υποδεικνύουμε ότι θεωρούμε λάθος σε αυτόν που το κάνει, με συναίσθηση του ότι, συχνά, είμαστε κι εμείς υπαίτιοι για τα λάθη αυτά. Να ζούμε με την αξιοπρέπεια αυτού που ζητά να κάνει το μερτικό του για να πάει μπροστά ο Άνθρωπος, ως ένα, αναπόσπαστο και αδιαίρετο σύνολο.

Έχοντας το λόγο και τον τρόπο, μόνο ένα λείπει για να ανθίσει κανείς:
Η πράξη.